Sunday, August 5, 2007

ရွင္ကြဲ


ငါတို႕ေရွ႕မွာ
ရထားဟာ ခါတိုင္းထက္ ပိုမိုရွည္လ်ား
ဥၾသဆြဲသံမ်ားကလည္း
ဖြာရာရ ထစ္ခ်ဳန္း ၿပတ္ေတာက္က်ေနခဲ႕

ႏႈတ္မဆက္ မိရင္လည္း အေကာင္းသား
ႏႈတ္ဆက္လိုက္ၾကေတာ႕
ဘူတာဟာ
အ၀ါေရာင္ေဖ်ာ႕ေဖ်ာ႕နဲ႕ ဂူသခၤ်ဳိင္း ဆန္လာ

ကံၾကမၼာက
မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္းတည္းေပၚမွာ
ခြာေလးဘက္ မရပ္ႏိုင္ခဲ႕ဘူး

ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေၿပာနဲ႕
ဘယ္သူ႕စကားကိုမွ နားမေထာင္ဘူး
ေၿမလို ပင္လယ္လို အကၡရာ တစ္လံုးနဲ႕
ငါတို႕ ဆက္ ခ်စ္ ေနၾကဦးမယ္

မေမ႕ဘူးကြယ္
ဘယ္ေတာ႕မွ မေမ႔ပါဘူး
ရက္စက္သြယ္ေၿပာင္းတဲ႕
မီးခိုးလက္ေခ်ာင္းေတြက
ငါတို႕ကို အပြင္႕ခူးခ်ိန္

ရထားဟာ
ေလာကလူရိုင္းရဲ႕ မႈတ္ေၿပာင္း၀ကေန
အဆိပ္ေတြနဲ႕
တုန္ယင္စြာ လူးလြန္႕ ထြက္ခြာခဲ႕ရေပါ႕။

တာရာမင္းေ၀

No comments: